Binnenkort moet Jan Witte daarom bij zijn leidinggevende op het matje komen. In dat gesprek wil de politie onder meer weten wat de wijkagent met zijn column wil bereiken.
De wijkagent is een ervaren politieman, maar zijn verhaal is de politie IJsselland in het verkeerde keelgat geschoten Onder de titel ‘Help, help, de wijkagent verzuipt…’schrijft Witte dat hij zijn buik volheeft van de autokraken. In niet te misverstane bewoordingen zegt hij: “Als ik de vrijheid krijg, (…) mag wat mij betreft de inbreker publiekelijk aan de schandpaal genageld worden.
Ouderwets op de strontkar door de wijk en en plein public te schande worden gezet; zeg maar een ouderwets volksgericht. Straffen dat inbrekerstuig: ze moeten met hun fikken van andermans spullen afblijven, dat moeten ze!”