Spaanse Branie: Té zoete koek

Sportjournalist Jan Willem Spaans verruilde onlangs zijn geliefde Amsterdam in voor een nieuw avontuur aan de oevers van de IJssel. Een keuze die wij natuurlijk alleen maar aanmoedigen. Toch gaat de inburgering in de Deventer koekstad niet geheel zonder slag of stoot. Jan Willem Spaans bespreekt iedere maandag wat hem opvalt als ‘nieuwe Deventenaar’.

Té zoete koek

‘Deventer? Lééééúk!’ Iedereen die er al eens passeerde, reageert hetzelfde op mijn nieuwe woonplaats. En terecht. Deventer is ook leuk! Zeker de bezoeker krijgt een mooi beeld hoor. Gave winkelstraatjes – mán, wat is de Walstraat mooi. De Brink mag zich meten met de fijnste uitgaanspleinen van Nederland: erg groot, uiterst divers aanbod, gigantische terrassen: zodoende een plek voor iedereen. Ons Leidseplein is ook mooi, maar je moet de Amsterdammers er grondig zoeken. Op het Rembrandtplein is de inheemse bevolking reeds tien jaar niet meer gesignaleerd. Verloren aan toeristen en bezoekers. En de IJssel, waar je heerlijk kunt zitten. ’t Is hier leuk. Echt waar.

Een bolwerk met weer publiek op de B-side. Genoeg geknuffeld, tijd voor punten. Stuur ze de stad uit, met lege handen. Of met een Deventer koek voor onderweg.

Jan Willem Spaans

Zorgt de stad voor een welgemeende glimlach, dan brengt de voetbalclub een grijns van oor tot oor. Wie één keer in de Vetkampstraat is geweest, zal er met plezier op terugkijken. Het gevaar is dat je als stad en als club té knuffelig wordt. Het was bij Feyenoord dit weekend misschien iets té gezellig. Samen een liedje zingen voor Hugo de Jonge, oké, maar de vriendelijkheden over en weer deden me ergens aan denken. Go Ahead zou ‘klein Feyenoord’ zijn. Bah. Ik snap het idee, maar voetbalclubs moet je niet vergelijken. Al zeker niet deze twee unieke exemplaren.

Op ’t EK werd Italië – Spanje beslist door strafschoppen. Vooraf stond de Italiaanse aanvoerder Chiellini heel overdreven met de Spaanse kapitein Alba te knuffelen. Slecht acteerwerk? Ongetwijfeld. Maar je wist wél wie er ging winnen. Daar moeten Deventer en dit seizoen vooral Go Ahead voor waken. Die sympathieke jongens uit die geinige stad zijn: dat is wel leuk, maar je moet ervoor waken dat ze je niet stiekem doodknuffelen. Vandaar was ik blij toen ik deze week een alternatieve benaming voor Deventer vond.

Normaal is het hartstikke leuk om de Koekstad te zijn. Wie houdt er nou niet van koek? Een Bijtje bij de koffie, dat zijn sympathieke dingen en geeft de stad iets unieks, iets eigens. Maar als het ooit nodig is om de stekels op te zetten, dan helpt zo’n bijnaam je weer niet. Gelukkig gaat Deventer ook door het leven als ‘Moskou aan de IJssel’, las ik laatst. Gruwelijk. Ik snap ook wel waar ’t vandaan komt: je hebt hier veel arbeiderswoningen. Er is zelfs een wijk waar de daken van de huizen rood zijn. Op 1 mei hingen hier vroeger kennelijk een hoop vlaggen uit.

Oké, het socialisme is in Deventer niet sterk meer, net zoals in heel Nederland. Maar die bijnaam, laten we die houden. Moskou aan de IJssel. Het klinkt grappig, mysterieus en een tikje intimiderend. En dat zal zaterdag nodig zijn als Sparta komt. Ze komen niet naar klein Feyenoord, niet naar de Koekstad, maar naar Moskou aan de IJssel. Hier kan het kolken, in dit rode (en gele, vooruit) bolwerk. Een bolwerk met weer publiek op de B-Side. Genoeg geknuffeld, tijd voor punten. Stuur ze de stad uit, met lege handen. Of met een Deventer koek voor onderweg.

Deventer, koester je rauwe randje. Het maakt je nóg mooier.

Wie is Jan Willem Spaans?

Alle columns van Jan Willem lezen? Klik dan hierrr!