Rood-Gele column Erdal Ascipinar

Wekelijks verschijnt op het Deventer voetbalplatform Deventer Voetbal een rood-gele column. Vier columnisten wisselen elkaar af met hun visie op hun cluppie Go Ahead Eagles. Afgelopen woensdag verscheen de column van Erdal Ascipinar online.

De eerste competitiewedstrijd van Kowet zit erop, helaas met een ietwat geflatteerde uitslag werd er uiteindelijk met 5-1 verloren in Alkmaar van AZ. Eerste wedstrijddag beginnen we dus onderaan. Ach, vorig jaar werden zelfs de eerste vijf wedstrijden verloren en stonden wij stijf onderaan. Maar kijk waar wij uiteindelijk geëindigd zijn. Deze nederlaag was toch wel een beetje ingecalculeerd: de kans dat je hier punten pakt, is statistisch gezien erg klein.

Al jaren heeft Go Ahead Eagles het dus ontzettend moeilijk in Alkmaar en de laatste uitoverwinning dateert alweer van 1995, bijna 30 jaar geleden inmiddels. Tijdens de ‘promotie degradatie competitie’ werd in Alkmaar een zwaarbevochten 2-3 overwinning behaald. Destijds werd de poule met 4 deelnemende clubs gewonnen door ons Kowet en zo handhaafden wij ons in de Eredivisie. Maar goed, genoeg geschiedenis, het gaat om het heden. Om nu. En ons eerste wedstrijd was helaas niet zo best.

Vooral de eerste helft kwamen wij niet aan te pas. Ondanks de ietwat geflatteerde uitslag van 5-1 verloren we uiteindelijk toch wel kansloos van AZ. In het eerste kwartier kwamen we al snel achter met 2-0 en in feite speel je dan een verloren wedstrijd tegen een topclub uit de Eredivisie, zo eerlijk moeten wij wel wezen. Onze centrale verdediger Amofa speelde een uiterst ongelukkige wedstrijd en het eerste tegendoelpunt kan je dan ook op zijn conto zetten doordat hij achterin voor de tweede keer de bal op dezelfde en knullige wijze verspeelde.

Ook ik opperde op twitter en op whatsapp hem naar de kant te halen vanwege het feit dat hij al een gele kaart op zak had en ook absoluut niet in de wedstrijd zat. Gelukkig voor Amofa (echt bescherming tegen hem zelf) bleef hij na de rust achter in de kleedkamer. Aanstaande zaterdagavond tegen Volendam hebben we hem weer keihard nodig, dus kop op Jamal, iedereen kan een ‘offday’ hebben op het werk. Gewoon lekker goed trainen deze week, de focus erop en weer vlammen in ons mooie en kolkende Adelaarshorst.

Na de 3-0 uit een counter, zag je ineens, ook mede door de wissels, dat Kowet echt wel kan ballen en ook mooie kansen creëerde. Nadat de bal uit een prachtige vrije trap door Rommens in de kruising verdween, had Bas Kuipers iets later de 3-2 op de schoen. Het was een 100% kans. Helaas pareerde de Alkmaarse goalie spectaculair en katachtig het mooie en harde schot van onze aanvoerder. Op dat moment verdiende Kowet eigenlijk z’n tweede doelpunt, daar ze goed druk zetten op AZ.

Ik kreeg het gevoel dat elk moment de aansluitingstreffer zou vallen. Helaas werd er na een ongelukkige val van Deijl en daardoor een ‘overtreding’ op een AZ-speler, aan de Alkmaarders een penalty toegekend. Makkelie moest van de ‘VAR scheidsrechters’ naar het scherm komen om het zelf maar te beoordelen. Na een klein beraad en overleg kreeg AZ uiteindelijk de penalty, die helaas benut werd. Vanaf dat moment was de wedstrijd gespeeld, deze klap kwam Kowet niet meer te boven.

Uit deze wedstrijd moeten wij de goede dingen maar meenemen naar de aankomende en belangrijke pot tegen Volendam. Vooral de eerste 20 à 25 minuten in de 2e helft waren erg goed. Er werd goed gecombineerd en goed druk gezet door het team, mede daardoor werden er genoeg kansen gecreëerd. Het elftal gaf in deze fase de Kowetsupporters echt wel moed. Dat in de blessuretijd nog de 5-1 viel, was alleen nog maar voor de statistieken van belang.

De dag erna, op maandagmiddag werd er opnieuw een besloten wedstrijd gespeeld. Ditmaal tegen het ‘grote’ Ajax in Amsterdam. Van beide kanten was het een mix van eerste elftalspelers en reserves. Wederom won Ajax wéér niet van het kleine en nietige Kowet. De oefenwedstrijd eindigde in een 0-1 overwinning voor de Deventenaren. Al vijf wedstrijden achterelkaar (ik weet het, ik moet het nu niet jinxen) wint Goliath opnieuw niet van David. Ook wel bijzonder en knap eigenlijk.

Aanstaande zaterdagavond in een volle Horst moeten wij gelijk Volendam bij de keel grijpen en niet meer loslaten. Laten zien dat er absoluut geen punten te halen zijn. Binnen één week geen 6 punten aan aan de Noord-Hollanders geven. No way. Drie verloren punten is zat genoeg. Hopelijk worden de eerste drie punten dus op onze saldo gezet en verlaten wij de laatste plaats in de stand. Heb nu al zin in een broodje paling. Want laten we eerlijk zijn, de Volendammers zijn echt wel de specialisten omtrent deze overheerlijke oer Hollandse lekkernij. Boh!

Voordat ik deze column afsluit wil ik nog even terugkomen op m’n zomercolumn van 1,5 week geleden. Het was misschien een kritisch relaas, maar het was broodnodig om de club een spiegel voor te houden maar ook op scherp te zetten. Vooral ook laten zien wat er bij de supporters, de o zo belangrijke twaalfde man leeft. Want we zijn het met z’n allen wel eens, dat het een dramatische voorbereiding was. Deels door pech, deels door besluiten van derden maar ook deels door keuzes van onze mooie club.

Ik weet heel zeker dat het volgend jaar allemaal beter georganiseerd gaat worden, neem dat maar van mij aan. Verder ben ik blij dat de club het serieus neemt, omdat de club beseft dat wij, de trouwe en loyale supporters immers onmisbaar zijn voor ons Kowet. Nu met z’n allen de neuzen weer de zelfde kant op, dan gaat het weer een heerlijk voetbaljaar worden voor de roodgelen! Heb m’n Kowet maten wel gemist hoor, vooral het geouwehoer en geklier, ondanks dat de meesten rond de 40/50 jaar zijn blijven we toch allemaal grote kinderen.