Recensie: Zo slim als de natuur

Als je zo slim wil zijn als de natuur, moet je bijna altijd helemaal weer vooraf aan beginnen met nadenken over #hoedan. Maar moeilijk is dat helemaal niet. Je moet de weg afdraaien die we tijdens de industriële revolutie zijn opgedraaid en het natuurlijke pad kiezen. Dan kom je ervan zelf.

Recensie van Harrie Kiekebosch

Hoe je er komt en waar je precies komt als je dat natuurlijke pad volgt is vaak nog maar de vraag, maar het pad is altijd begaanbaar, voor iedereen. Eigenlijk is die weg veel veiliger ook. Als je al eens een ongelukje krijgt, wordt dat wel weer hersteld, terwijl die weg die we nu meestal kiezen vol gevaarlijke ongelukken zit en dan uiteindelijk ook iedere keer nog doodloopt ook…

Die beeldspraak behoeft uiteraard tekst en uitleg. Gunter Pauli geeft die in ‘Zo slim als de natuur’. Het boek geeft twaalf manieren, waarop ergens in de wereld voedsel en energie volgens de wetten van de natuur geproduceerd zijn. Overal ging het onverwacht veel beter dan dat de initiatiefnemers hadden durven hopen en al helemaal veel beter dan de sceptici aan de zijlijn hadden verwacht. Revolutionaire manieren, noemt Pauli de voorbeelden. Revolutionair, omdat ze zo afwijken van wat we gewend zijn geraakt. Maar een believer zal zeggen: logisch eigenlijk wel, want de natuur weet beter dan de mens hoe het moet.

Een paar van die revolutionaire manieren: zeewier verbouwen, dar de bio-energie van gebruiken, maar meteen ook de vissen in zee voeren.

Een koffieboer krijgt maar een cent van de expresso waar jij drie euro voor betaalt en de koffieboer gebruikt ook maar 0,2 procent van de koffie, de rest gooit hij weg. Maar niet die boer die ook ‘afval’ van de koffieplant gebruikt, voor paddenstoelenteelt en opslag voor waterstof. Dat de koffieboon een restproduct wordt.

Biologische luiers gratis uitdelen als je ze na gebruik tenminste ook weer inlevert, samen met je GFT. Daar maakt de gemeente dan compost van fruitbomen. En die krijg je dan ook weer gratis, omdat het vuilnis ophalen zo’n stuk goedkoper wordt.

Vlees niet verkopen per kilo maar per voedingswaarde. En koemelk aan het kalf geven dat er met zijn vier magen eiwit van maakt voor zijn snel groeiende botten, en dat de mens dan eten zoekt voor zijn snel groeiende hersenen. Rijst weer verbouwen zoals vroeger, op hoge stengels, zodat je een onderlaag krijgt waarbij het ‘rijstbos’ zijn eigen voedsel is en je op veel meer plekken rijst kunt verbouwen.

Het gaat in ‘zo slim als de natuur’ steeds over een eerlijke verdeling van alles, delen zoals de natuur dat doet, niet zoals wij mensen dat geregeld hebben waarbij de acht rijksten ter aarde net zoveel geld hebben als de 3,6 miljard armsten. Het helpt al als je dingen niet in geld uitdrukt. Want hoeveel is een mooie fruitboom waard? Of een goede vriend?

Oh, wat kan ik ‘Zo slim als de natuur’ aanbevelen. Als politici het nu eens zouden lezen en hun beleid er op aanpassen. En anders gaan we het zelf wel doen.

Het bericht Recensie: Zo slim als de natuur verscheen eerst op Opinie in Salland.

…
Het hele artikel is te lezen op www.Salland1.nl