Olympische zussen Emma en Hanneke huilden samen van geluk in Tokio

De zussen Emma en Hanneke Oosterwegel uit Diepenveen zijn weer op Nederlandse bodem. Vorige week zaten de atletes samen in Tokio voor de Olympische Spelen en vooral Emma zorgde daar voor een grote verrassing door brons te pakken.

“Ik stond als twintigste inschreven voor de zevenkamp en mijn doel was om een persoonlijk record te halen”, zegt Emma. “Dat is gelukt én ik heb ook een mooie bronzen medaille mee mogen nemen. Het besef kwam toen mijn naam en de uitslag op het scorebord kwam te staan. En toen ik na de vliegreis mijn familie weer kon zien, heeft dat zich nog een keer herhaald.”

Reservelijst

Hanneke verscheen niet aan de start: “Ik heb zelf helaas niet gelopen, ik stond op de reservelijst. Dat was echt heel jammer, je doet met alle trainingen en warming-ups mee maar mag dan niet aansluiten bij het wedstrijdteam. Toch was het super om mee te reizen naar de Olympische Spelen. Ik stond in eerste instantie helemaal niet op de lijst om mee te gaan. Pas een maand geleden, tijdens het NK, liep ik zo snel dat ik op de reservelijst kwam te staan.”

Dat twee Olympische sporters uit één gezin komen, is dit heel bijzonder. “In ons atletiekteam hadden we al drie paar zussen die samen mee gingen”, vertelt Emma. En Hanneke zat ook op de tribune toen haar zus de bronzen medaille binnenhaalde voor Nederland: “Ik was echt heel erg aan het huilen. Toen kwam Emma naar mij toe en moest ze ook huilen. We hebben helemaal geen woorden gewisseld.”

Thuis voor de buis

Hun vader, voorzitter van de atletiekvereniging in Deventer, is maar wat trots op zijn dochters: “Het was geweldig. Van Emma hadden we wel verwacht dat ze naar Tokio mocht. Maar dat Hanneke ook mee mocht, kwam als een extra verrassing. Dat we er als familie niet naartoe konden, wisten we in maart al. Toen was het vooral hopen dat de Spelen door zouden gaan.”

“Thuis voor de buis hebben we alles gevolgd, dat was enorm spannend”, vervolgt hij. “Tussen de interviews die zij had heb ik Emma even kunnen bellen. Het waren buitengewone weken, ik kon me zelfs moeilijk concentreren op dingen die de afgelopen periode gebeurden.”