Kees Huls zet na de moorkopdiscussie onze tradities eens op een rijtje

Nu de discussies over Zwarte Piet, moorkoppen en vuurwerk een beetje geluwd zijn is het een mooi moment om alles over ‘traditie’ eens op een rijtje te zetten. Opvallend is dat het woord vaak ongenuanceerd gebruikt wordt. Mensen die zich hierop beroepen in bijvoorbeeld de Zwarte Piet discussie zijn vaak dezelfde mensen die onze traditie van gastvrijheid voor buitenlanders helemaal vergeten wanneer het over immigranten gaat.

Door Kees Huls

Ik ben er zeker van dat bijna niemand nog graag in een plaggenhut zou wonen (100 jaar geleden gebeurde dit nog in Drenthe) of in een huis met alleen in de woonkamer een kolen- of oliekachel. Ook zal niemand de AOW willen afschaffen die ook maar pas zestig jaar bestaat, een dag in de schandpaal te staan wanneer je te hard gereden hebt… en zo zijn er nog heel veel voorbeelden te noemen.

Ook omarmen wij enthousiast allerlei nieuwe verschijnselen zoals bijvoorbeeld Valentijnsdag, Vaderdag, supermarkten, internetwinkelen, die op gespannen voet staan met tradities als solidariteit met je eigen omgeving, dorp, stad en land.

Sinterklaas
De Sinterklaastraditie bestaat zo’n 150 jaar, veel korter dan dat wij gekleurde inwoners in ons Koninkrijk hebben in Suriname, de Antillen, Nieuw Guinea en Indië. Deze mensen zag je hier in Nederland zelden en het waren tweederangs burgers die uitgebuit werden om onze welvaart te vergroten en waarover de vreemdste beeldvorming bestond. In het leerboek aardrijkskunde van P.R. Bos (ja die van de atlas) uit 1890 was ondermeer te lezen: “Indische inlanders moet men nimmer den rug toekeeren want zij zijn onbetrouwbaar” en “De wilden in Afrika zijn zeer beperkt in hun verstandelijke vermogens”. Dit had natuurlijk invloed op het denken van de argeloze inwoners van Nederland.

Toen ik 60 jaar geleden jong was, was Zwarte Piet een angstaanjagende figuur die heel krom praatte en eropuit was je met de roe af te rossen, in de zak te steken en je naar een Spaans eiland te brengen waarop alleen de vogels je voerden. Dit beeld werd door toenmalige ouders enthousiast uitgebuit! Niet bepaald bevorderend voor de acceptatie van gekleurde medeburgers.

Indië
Toen Indië 70 jaar geleden onafhankelijk werd kwamen de aan Nederland loyale mensen met een Indische achtergrond hier wonen, waarbij vooral de opvang van de Molukse militairen in Nederlandse dienst ronduit schandalig was en deze mensen aanvankelijk als tweederangs beschouwd werden, in de meeste gevallen niet eens bewust kwaadaardig maar door het geschetste beeld. Zelfs mijn eigen moeder verbood mij in de 50er jaren binnen te gaan spelen bij Indische kinderen in de buurt vanwege hun soort eten, “omdat ik daarvan zo zou gaan stinken”. Maar het was geen enkel probleem wanneer de Indische kindjes bij ons in huis kwamen. Later schaamde ze zich hier diep voor.

Ook als een wit kindje Zwarte Piet tegen een zwart kindje zegt is dat niet kwaadaardig bedoeld, maar wel pijnlijk en beschadigend voor de laatste, dat zich er toch al bewust van is dat het anders is. Dus onze gekleurde medemensen hebben alle gelijk te eisen dat voor hen vernederende begrippen verdwijnen omdat zij nu gelijkwaardige medeburgers (horen te) zijn. En de kindjes die vooral cadeautjes willen krijgen maakt het geen ene moer uit hoe de Piet eruit ziet.

Traditie als opvangland
Nederland heeft ook een belangrijke traditie als opvangland voor buitenlanders met problemen. Toen de 1^e wereldoorlog uitbrak, waarin ons land neutraal kon blijven, kwamen er 1 miljoen Belgen hier binnen. Wij waren toen nog maar met 6 miljoen, over het algemeen niet bepaald welvarende inwoners en toch verliep dit nagenoeg probleemloos, zonder COA’s en IND’s, gewoon geregeld door de burgers zelf, gemeenten en kerken. Af en toe een knokpartijtje van de plaatselijke jongens tegen de exotische Franssprekende zuiderburen die teveel aandacht van de lokale meisjes kregen en dat was het dan wel. De meeste Belgen bleven maar een paar maanden maar 100.000 bleven 4 jaar tot het einde van de oorlog hier. Zonder vijandige reacties!

In de 16^e eeuw had West Nederland vrijwel geen economisch belang, Amsterdam was een vissersdorp. Noord en Oost Nederland waren onderdeel van de Hanze die daar veel voorspoed bracht. Toen de zeer katholieke koning Filips II in Spanje zijn rijk ging uitbreiden liepen alle andersgelovigen groot gevaar (Inquisitie) wat tot gevolg had dat heel veel Joden en Hugenoten naar ons land vluchtten. Vooral de Val van Antwerpen (1584), op dat moment verreweg de belangrijkste haven van continentaal Europa, had een volksverhuizing naar Amsterdam tot gevolg. Hieruit ontstond de Gouden Eeuw. Dus gelukzoekers zoals men ze tegenwoordig noemt stonden aan de basis van onze meest roemruchte periode in de geschiedenis.

Helaas leidde dit ook tot kolonialisme, waarbij willekeurig grenzen getrokken werden, waardoor mensen bij elkaar kwamen te wonen die elkaar eigenlijk niets te zeggen hadden. Hun hele cultuur werd afgenomen omdat zij alleen nog maar uitgebuit werden. Dit zijn precies de landen waar mensen in onze tijd vluchten, door oorlog of armoede. Maar wij en vele landen zijn over hun rug rijk geworden. Naar mijn mening volkomen terecht mogen zij nu de rekening komen presenteren. De enige oplossing is dat de oude kolonisatoren deze landen helpen opbouwen. Tot nu toe heeft helaas het inkopen van grondstoffen een hogere prioriteit en het dealt nu eenmaal makkelijker met dictators. Democratische ontwikkelingen in deze landen worden altijd tegengewerkt, is het niet door onze bondgenoten, is het wel door het IMF. Reden voor begrip voor asielzoekers

Het bericht Kees Huls zet na de moorkopdiscussie onze tradities eens op een rijtje verscheen eerst op Opinie in Salland.

…
Het hele artikel is te lezen op www.Salland1.nl