Kees Huls: geef Rusland passende plaats bij bevrijdingsvieringen

Enigszins teleurgesteld zag ik de vlag die in de gemeente Raalte te koop aangeboden wordt om 75 jaar bevrijding te vieren en de daarop afgebeelde vlaggen. Helaas wordt altijd al de cruciale rol van Rusland, dat de allerbelangrijkste geallieerde was bij de overwinning op Duitsland volledig genegeerd.

Door Kees Huls

De Slag bij Stalingrad was namelijk het keerpunt in de Tweede Wereldoorlog en samen met de Slag bij El Alamein het begin van het einde. Rusland heeft in deze oorlog gigantische offers gebracht: 10.700.000 militairen kwamen om. Ter vergelijking: 407.300 Amerikanen, 382.600 Britten, 45.300 Canadezen en 100.000 Polen.

Alleen om politieke redenen wordt deze rol ontkend omdat na het einde van deze oorlog het IJzeren Gordijn werd opgehangen, waarachter het communisme ingevoerd werd en de Koude Oorlog ontstond. De westerse landen verenigden zich militair in 1949 in de NAVO en als reactie richtte Rusland met de Oost-Europese landen het Warschau Pact (1955) op, waarna tot 1990 een zeer vijandige sfeer bleef bestaan en Rusland ook zijn eigen broederlanden met harde hand in het gareel hield.

Mede door grote economische problemen binnen de landen van het Warschau Pact ontstond er ruimte voor een nieuw type Sovjetleider, niet meer met ideologische en dictatoriale kenmerken, maar pragmatisch en realistisch en niet bang voor veranderingen: In 1985 werd Gorbatsjov tot partijleider gekozen die de satellietlanden veel meer ruimte liet, waardoor er allerlei volksbewegingen ontstonden die in 1989/90 tot het uiteenvallen van het Warschau Pact zouden leiden. Gorbatsjov en de toenmalige VS-president H.W. Bush kwamen in 1991 overeen dat de ‘nieuwe’ landen geen lid van de NAVO zouden worden met uitzondering van (Oost) Duitsland, dat zich immers zou aansluiten bij West. Ook zouden het Warschau Pact en de NAVO opgeheven worden omdat de reden van hun oprichting nu weg was. Gorbatsjov maakte nog in 1991 een einde aan het Warschau Pact, de NAVO helaas niet. Sterker nog, tegen alle afspraken in werden hun troepen gestationeerd in veel voormalige satellietstaten van de Sovjet Unie.

Hierdoor verloor Gorbatsjov zijn geloofwaardigheid in eigen land, wat hem de kop kostte en een einde maakte aan de open houding van Rusland.

De reden hiervoor was de ingebakken angst van de doorsnee Rus voor het Westen, vooral Duitsland. Rusland was voor WO2 niet bepaald een agressief land, sterker nog zij hadden regelmatig te maken met invallen van andere landen zoals Zweden, Polen, Frankrijk (Napoleon) en twee keer Duitsland. De Tweede Wereldoorlog leidde daar tot 11.900.00 burgerslachtoffers! Ook onjuiste informatie van de overheid voedde de angst voor de ‘tegenstander’, zoals dat omgekeerd ook bij ons gebeurde en gebeurt.

Deze angst maakte via Jeltsin die geen controle kon krijgen de weg vrij voor Poetin, die toch weer autoritaire trekjes heeft maar scoort bij de bevolking met hun angst voor het ‘agressieve’ buitenland. Een enorme kans gemist om Rusland weer een normaal Europees land te laten zijn, zoals het dat tot de revolutie in 1917 was. Toelating tot de EU zou zelfs voor alle partijen een interessante ontwikkeling zijn geweest.

Alleen voor de VS zou dat een economische bedreiging zijn en ik ben er bang voor, dat dat van doorslaggevende invloed is geweest op de escalerende NAVO-ontwikkelingen aan de oostgrens.

Natuurlijk zijn er situaties die Rusland niet populair maken bij ons, zoals in het Donetsk-gebied en de Krim die berusten op de complexe erfenis van de Sovjet Unie, waar mensen zich, gestimuleerd door de overheid, vrij konden vestigen in alle deelrepublieken, wat vaak grote Russische bevolkingsgroepen opleverde die er al een paar generaties leven. Bij onafhankelijkheid van deze landen, zie je dan dat de Russen vanwege allerlei regels tot tweederangs burgers gedegradeerd worden. De Krim een Sovjetrepubliek, waarvan alle inwoners, de Krim Tataren, na WO2 door Stalin verbannen werden naar Centraal Azië, wegens vermeende collaboratie met de Duitsers. Hier kwamen toen overwegend Russen en Oekraïners wonen. In 1954 werd de Krim als vriendschapsgebaar aan Oekraïne geschonken door Chroesjtsjov. Nu wonen er nog 60% Russen en 22% Oekraïners. Sinds 1989 mogen de Tataren weer terugkomen, waarvan er nu weer 10% zijn. In Donetsk is ook in meerderheid Russisch wat tot de problemen daar geleid heeft vanaf het moment dat Oekraïne zich op het westen is gaan richten onder de vorige president. Wij mogen hier niet licht over oordelen.

Ondanks dit alles mag de beslissende rol van Rusland bij onze bevrijding niet onder geschoffeld worden en verdient het een passende, prominente plaats bij alle herdenkingen.

Ook al zijn de Russen niet lijfelijk in Nederland geweest, zijn toch veel Nederlanders door hen bevrijd, namelijk diegenen die de concentratiekampen overleefd hebben, die vrijwel allemaal door Russen bevrijd zijn.

Ik roep de autoriteiten dan ook dringend op Rusland de passende plaats te geven bij alle herdenkingen die gaan plaatsvinden.

Het bericht Kees Huls: geef Rusland passende plaats bij bevrijdingsvieringen verscheen eerst op Opinie in Salland.

…
Het hele artikel is te lezen op www.Salland1.nl