Janneke Dochter: We moeten allemaal een beetje inschikken in ons standpunt

Ha, fijn, de krant in de bus. Gelukkig heb ik regelmatig tijd om net iets meer te doen dan ‘koppen snellen’.  Daarvoor hebben we tegenwoordig ook twitter, maar daar wil ik eigenlijk niet van afhankelijk zijn. Dat medium is al vaker gekenmerkt als het toppunt van oppervlakkigheid en kretologie.

Door Janneke Dochter

Maar goed: de krant. Wanneer ik de laatste tijd al die artikelen in me opneem, word ik steeds meer in verwarring gebracht.  Allerlei problemen die om een oplossing schreeuwen, allerlei elkaar tegensprekende geleerden en, erger nog, deskundigen en experts die er bijgehaald worden, regelgeving die soms met andere regels in conflict zijn. En ga zo maar door.

Om een paar voorbeelden te noemen:
– Grote tekorten, acuut en toekomstig, aan personeel in de zorg, onderwijs, politie, hulpdiensten, bouw, transport en logistiek. Iedereen die op de barricaden klimt roept dat meer loon de oplossing is. Maar onderwijsbonden, daar heb je volgend jaar nog geen 200 extra leerkrachten, en ook over vier jaar nog niet… Wat ook geldt voor de andere sectoren.

– Dan lees ik ergens anders dat het hele lerarentekort opgelost is wanneer elke parttimer een paar uur (ik meen zelfs nog minder) per week meer gaat werken. Dat de regering voor de oplossing van het probleem veel geld klaar heeft liggen. Maar dat willen ze niet, omdat het niet structureel is.  Ik snap het niet.

– Dat gedoe over de toenemende aantallen (arbeids-)migranten, die ‘onze’ banen inpikken. Dat staat toch haaks op de berichten dat we in de nabije toekomst nog veel meer arbeidsmigranten nodig hebben om alle werkplekken in te vullen? Arbeidsmigranten die we ook allemaal een fatsoenlijke woning zullen moeten bieden. Als ze tenminste jaren achtereen hier blijven, anders zijn tijdelijke voorzieningen beter, makkelijker en goedkoper.

– De woningbouw, die zit weer op slot, dit keer omat we ineens een stikstofprobleem moeten oplossen. Stikstof, die voor meer dan een derde uit het buitenland schijnt te komen. Een buitenland, dat die problemen dan weer in veel mindere mate heeft.

– Dus moeten we volgens sommige politici de veestapel maar halveren. Dat kan – vinden ze – makkelijk, omdat we toch alleen maar voor onze eigen behoeften hoeven te produceren. En een beetje meer betalen voor ons vlees, brood, groente en zuivel, dat doen we met liefde van ons zojuist fors verhoogde loon in de collectieve sector. Loon, dat opgebracht moet worden door de mensen die toegevoegde waarde leveren, o.a. in de export van land- en tuinbouwproducten. En dat willen we nou net halveren?

– Net als het vliegverkeer, dat maar weg moet en als alternatief moeten we in de trein, waar we nu al met zijn allen moeten staan. Nog los van de problemen die we hebben om ook maar iets internationaal te regelen met treinen. Allemaal eigenbelang, dus…

– Halveren van de veestapel zonder behoorlijke alternatieven betekent een forse economische krimp, heb ik ooit geleerd. En een economische krimp is een recessie, en dat betekent toenemende werkloosheid, onzekerheid en ga zo maar door.

– Energietransitie, ook zoiets. We hebben het besluit genomen om van het – Nederlandse – aardgas af te willen, en alle pijlen worden gericht op ‘gratis’ energie van zon en wind.  Nou ja, een enkeling durft nog het woord kernenergie (een volop verkrijgbare schone energievorm, met een oplosbaar afvalprobleem) uit te spreken. Maar zoals ik het nu zie, ook bij mij in de buurt, moet er bij elke KWH aan zonnestroom nog meer dan veel subsidie bij, terwijl we nog volop aan het experimenteren zijn met de opslag van heel veel op zeker moment overbodige stroomproductie, en ook windmolens al regelmatig gewoon stil staan. En dan lees je ook nog dat ons leidingnetwerk helemaal niet is ingericht op zoveel ‘terugleveren’. Daar moeten ook nog miljarden in geïnvesteerd worden, miljarden die we niet hebben wanneer er weer een economische recessie aankomt; zie boven…
Om over het gasnetwerk maar niet te spreken, miljarden gooien we in het putje zo. Of zou waterstof toch een redelijk alternatief kunnen zijn?

– Ik zie de noodzaak van overgaan op andere energievormen heus wel, maar waarom slagen we er niet in om dat probleem wereldwijd aan te pakken? Juist, omdat er te veel tegenstrijdige ‘eigenbelangen’ zijn.

– Nog zoiets waarover ik me verwonder: de brexit. Los van het hele proces: volgens de ‘deskundigen’ gaat dat zowel in Groot-Brittannië als in Europa veel geld kosten. Maar als dat zo is, dan verdient er toch ook iemand aan? En geld dat je binnenkrijgt uit extra heffingen en zo, dat komt toch ook ten goede aan de economie?  Dat je daar dan weer een heleboel ambtenaren voor aan moet nemen om allerlei controles uit te voeren, dat is toch werkgelegenheid? Oh ja, we komen nu al mensen tekort. Dan toch maar arbeidsmigranten?

Ik kom tot de conclusie – zeker niet wetenschappelijk onderbouwd – dat bij heel veel problemen de absolute waarheid niet bestaat, en ook de ideale oplossing dus niet. Maar ook dat die oplossing er alleen maar kan komen als we allemaal wat inschikken wat betreft ons standpunt.

Ik wens onze regeringen, lokaal, nationaal, Europees en wereldwijd veel succes bij het dichten van de kloven tussen allerlei belangen, en dan hoop ik later ook nog eens een krant te lezen die verslag doet van successen op allerlei gebied.

Het bericht Janneke Dochter: We moeten allemaal een beetje inschikken in ons standpunt verscheen eerst op Opinie in Salland.

…
Het hele artikel is te lezen op www.Salland1.nl