London Calling is de titel van het derde album van de Engelse punkband The Clash. Op het dubbelalbum London Calling verlaten de frontmannen Joe Strummer en Mick Jones het pad van de traditionele punk. Ze staan open voor tal van muziekstijlen, variërend van rock-‘n-roll tot ballroom en ska. De beide componisten hebben een zeer inspirerende invloed op elkaar en stuwen elkaar op tot grote hoogten.
De hoes van London Calling is een verwijzing naar het eerste album van Elvis Presley. Maar daar waar Presley er nog braafjes opstaat, laat de foto op London Calling een foto zien van Paul Simonon die zijn basgitaar tijdens een optreden op het podium kapotslaat. Later verklaarde hij dat hij dit liever niet had gedaan, aangezien het zijn lievelingsbas was, en dat het de enige keer was dat hij een gitaar kapotsloeg. Het toont aan dat The Clash wil teruggrijpen op de puurheid van de eerste rock-‘n-roll, maar dan wel met het scherpe randje van de punk. Ook ondervinden ze veel invloeden van muziekstromingen zoals rockabilly, jazz, R&B, ska, reggae, rocksteady en 1960’s pop muziek.
Op het album zijn vele diepzinnige teksten te vinden zoals Spanish Bombs, dat gaat over de burgeroorlog in Spanje in de jaren 30. Wrong ‘em Boyo gaat dan weer over de volkslegende Stagger Lee.
Het nummer London Calling wordt ook veel gecoverd. Zo door Bruce Springsteen, die een hevige fan is van The Clash en een goede vriend was van Joe Strummer. Ook Bob Dylan en Dave Grohl (Foo Fighters) coverden het nummer al eens.
Het bericht Vandaag (14 december) 1979: The Clash brengt London Calling uit verscheen eerst op Muziekdatum.nl – een website van www.marcoshow.nl.
…
Het hele artikel is te lezen op www.Salland1.nl